Jaman baheula aya nini-nini malarat teu kinten-kinten, papakéanana geus butut sarta laip, disampingna ogé, ngan ukur bisa nutupan orat.
Dina hiji mangsa éta nini-nini geus dua poé henteu manggih-manggih dadaharan, sosoroh nukeuran sangu ka tatanggana taya nu méré.
Tapi manéhna héran neuleu aya hiji deleg, anu panggedéna ti sakabéh baturna, jeung deui leumpangna ogé pangheulana, kawas-kawas nu jadi ratuna sarta bisaeun ngomong, pokna, “Samiun Alah kuring neda hujan! Samiun Alah kuring neda hujan!”.
Ari jalma anu imahna di tangkodan ku imah nini nini téh, banget ngéwaeunana, ku sabab gandéng jeung bosen, saunggal poé unggal peuting ngadéngékeun omongna éta nini nini, ngan kitu baé, taya pisan répéhna.
Panyentakna éta nu boga imah ku nini nini henteu digugu, tonggoy baé ngomong nyuhunkeun duit ka Alah anggur beuki tambah maksudna.
Kira-kira geus wanci sareupna ku éta jalma karung téh dibawa naék ka para, tuluy diponcorkeun tina sipandak ditindihkeun ka handap mener kana tonggongna nini nini téh kalengger tina bawaning nyeri.
Geus kitu kersana nu agung, dumadakan éta beling kabéh jadi duit, aya uwang emas aya uwang pérak, jeung deui kumaha gedéna baé aya nu jadi ringgit, aya nu jadi ukon.
Ti dinya éta jalma téh tuluy balik, sadatang ka imahna heug baé tapakur nurutan sakumaha polahna nini-nini téa sarta ngomong, pokna, “Samiun Alah kuring neda uwang! Samiun Alah kuring neda uwang!”.
Barang blug ninggang, sek baé kapaéhan malah-malah tulang tonggongna datang kapotong. “Nuhun Alah! Nuhun! Naha maparin duit réa-réa teuing, mana ari keur ajengan?
Ti wates harita éta jalma gering heubeul pisan nyeri cangkéng, tatamba kapirang-pirang dukun, lawas-lawas manéhna jadi malarat cara nini nini téa, kawas-kawas jadi tépa malaratna éta nini ka éta jalma téa.
Ari jalma anu imahna di tangkodan ku imah nini nini téh, banget ngéwaeunana, ku sabab gandéng jeung bosen, saunggal poé unggal peuting ngadéngékeun omongna éta nini nini, ngan kitu baé, taya pisan répéhna.
Panyentakna éta nu boga imah ku nini nini henteu digugu, tonggoy baé ngomong nyuhunkeun duit ka Alah anggur beuki tambah maksudna.
Kira-kira geus wanci sareupna ku éta jalma karung téh dibawa naék ka para, tuluy diponcorkeun tina sipandak ditindihkeun ka handap mener kana tonggongna nini nini téh kalengger tina bawaning nyeri.
Geus kitu kersana nu agung, dumadakan éta beling kabéh jadi duit, aya uwang emas aya uwang pérak, jeung deui kumaha gedéna baé aya nu jadi ringgit, aya nu jadi ukon.
Ti dinya éta jalma téh tuluy balik, sadatang ka imahna heug baé tapakur nurutan sakumaha polahna nini-nini téa sarta ngomong, pokna, “Samiun Alah kuring neda uwang! Samiun Alah kuring neda uwang!”.
Barang blug ninggang, sek baé kapaéhan malah-malah tulang tonggongna datang kapotong. “Nuhun Alah! Nuhun! Naha maparin duit réa-réa teuing, mana ari keur ajengan?
Ti wates harita éta jalma gering heubeul pisan nyeri cangkéng, tatamba kapirang-pirang dukun, lawas-lawas manéhna jadi malarat cara nini nini téa, kawas-kawas jadi tépa malaratna éta nini ka éta jalma téa.
Klik Disini Gratis
0 komentar:
Posting Komentar